Gepost op

Broos Rood

Broos Rood

Josua Ossendrijver

Treurende klaprozen, zo had ze het schilderij altijd enigszins gekscherend genoemd. Het schilderij dat als een rode draad door het leven van Will, Chaja en Arjan loopt. Ze kennen elkaar niet, hebben zelfs nooit van elkaar gehoord. Maar in korte tijd brengt het lot hen samen en blijken hun levens door afschuwelijke gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog met elkaar verbonden te zijn. Ontnuchterend ontdekken ze niet alleen hoe de waarheid anders kan zijn dan gedacht, maar ook hoe de werkelijkheid zelfs na zeventig jaar het leven met een verwoestende uitwerking volledig op zijn kop kan zetten.

 17.95Boek bestellen

 4.95Boek bestellen

Gepost op

Over leven

Over leven

Ernst Verduin

‘Toeval bestaat niet,’ mag gerust een lijfspreuk van Ernst Verduin worden genoemd. De op 22 juni 1927 in Amsterdam geboren en in Bussum opgegroeide Verduin beseft na het uitbreken van de oorlog in mei 1940 al snel wat het betekent om Jood te zijn volgens de definities van een systeem dat de Joden naar het leven staat. Als dan twaalfjarige is Verduin reeds een zeer alert jong mens dat het aan het toeval ook niet gunt om er iets aan over te laten.

Die eigenschap of houding zal in de jaren daarna in sterke mate zijn lot bepalen. Op momenten waarop het erop aankomt om een situatie razendsnel te overzien en nog sneller besluiten te nemen, pakt dat voor Ernst Verduin steeds gunstig uit. Binnen uiteraard de bizarre kaders van een land en een wereld in oorlog en de door de nazi’s nauwkeurig uitgestippelde marsroute om hele bevolkingsgroepen – Joden, Roma, Sinti – uit te roeien en uit te wissen.

Ernst Verduin doorstond de kampen Vught, Westerbork, Auschwitz, Monowitz en Buchenwald en bouwde na de bevrijding een leven op waarin de diepe sporen van de oorlog onmiskenbaar aanwezig waren en zijn, maar waarin hij er toch in slaagde een behoorlijk en gelukkig bestaan op te bouwen.

Tegenover Gerton van Boom en Matthijs Smits deed hij zijn eigen geschiedenis uitvoerig uit de doeken, culminerend in dit boek dat zowel over leven gaat als over overleven.

 14.95Boek bestellen

 4.95Boek bestellen

Gepost op

De leegte van Auschwitz

De leegte van Auschwitz

In mijn fotografie probeer ik de verlatenheid, de stilte, de triestheid en de gruwelijkheden van deze plek weer te geven. Niet zozeer met schokkende foto’s, maar door details weer te geven. De lijnen in mijn foto’s symboliseren de rails. Het verval staat voor het niet mogen vervagen van de herinnering, een getuigenverklaring van wat is geweest. Zo heb ik deze werkelijkheid ervaren. Het is de bedoeling om esthetische beelden neer te zetten van iets gruwelijks, de leegte van de mensen die er niet meer zijn. De foto’s vertellen hun eigen verhaal, er is bewust voor gekozen om hier geen gezichten of namen aan te verbinden. De wijze waarop ik het weergeef heeft niets met de foto’s uit de geschiedenisboeken te maken. Mijn benadering is anders.

De ervaringen van overlevenden heb ik meegenomen in mijn fotografie. Veel ervaringen komen op hetzelfde neer zoals niet gehoord, geloofd en gezien worden bij terugkeer, aversie tegen streepjeskleding, niet ver willen lopen, hechtingsproblemen met de overgebleven familie, de lucht van kool en verbranding… Degenen die mij hierover verteld hebben doen dat onafgebroken, urenlang, ogenschijnlijk emotieloos, maar het maakt hen moe. Ik hoor en lees, te veel, om te weten dat je dit zelf nooit hoopt mee te maken. Ik heb ongelooflijk respect voor deze mensen, zij vertellen opdat het nooit vergeten mag worden, sommigen hebben er hun missie van gemaakt, het houdt hen sterk en geeft hen redenen om door te gaan met leven.

De bewust gekozen esthetische vormgeving van mijn fotografie doet recht aan de authenticiteit van Auschwitz-Birkenau. Het zijn ethisch verantwoorde, bijna “getekende” beelden, die de leegte weergeven en tevens de referentie zijn naar de door ervaringen getekende levens van degenen die het hebben weten te overleven. Het is de bedoeling dat met name de jongere generaties op een andere manier naar de realistische beelden van Auschwitz-Birkenau gaan kijken en er voor gaan zorgen dat dit gedeelte van onze geschiedenis niet vergeten wordt, levend blijft.

Een boek, een fotografisch monument om op tafel te leggen en open te slaan op een willekeurige pagina, een bladzijde uit de zwartste periode in de wereldgeschiedenis. Dit boek is een eerbetoon aan iedereen die in Auschwitz-Birkenau is omgebracht, omgekomen. Als stenen konden spreken.

De leegte van Auschwitz…

Ga naar www.deleegtevanauschwitz.nl om het boek te bestellen.

Uitverkocht

Gepost op

Verdoezeld verleden

Verdoezeld verleden

Josua Ossendrijver

In veel gevallen is het duidelijk wie de slachtoffers van de Holocaust waren. In het geval van Josua Ossendrijver is dat lange tijd onduidelijk geweest. Op 67-jarige leeftijd heeft hij de ontdekking gedaan die zijn leven veranderde. Tot dat moment heeft Josua altijd een ‘unheimisch’ gevoel gehad. Hij voelde dat er iets niet goed zat. In Verdoezeld verleden gaat Josua op zoek naar zijn wortels.

Josua Ossendrijver (Rotterdam, 9 november 1943, geboren als Klaas Slegt) heeft vanaf 1967 in het basisonderwijs gewerkt. Eerst als onderwijzer, vanaf 1970 als directeur van een basisschool in Rijnmond.

 14.95Boek bestellen

 4.95Boek bestellen

Beluister hier een interview met Josua Ossendrijver:

Bekijk een interview met Josua Ossendrijver te gast bij Tijd voor Max hier.

Gepost op

Tot vanavond en lief zijn hoor!

Tot vanavond en lief zijn hoor!

Salo Muller

Salo heeft in de Tweede Wereldoorlog als Joods kind vanaf 1942 ondergedoken gezeten nadat hij vanuit de crèche van de Hollandsche Schouwburg werd gered. Hij zat ondergedoken op acht adressen, onder meer in Friesland, waar hij Japje werd genoemd. Zijn beide ouders zijn omgekomen in Auschwitz. De onderduikouders die de jonge Salo anderhalf jaar onder hun hoede namen, Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, zijn in 2008 geëerd met een Yad Vashem eremedaille. Over zijn belevenissen in de oorlogsjaren schreef hij Tot vanavond en lief zijn hoor!. Dit waren de laatste woorden die zijn moeder tegen hem sprak toen ze hem bij de kleuterschool afzette. Die dag werd ze opgepakt door de Duitsers.

Salo Muller (Amsterdam, 29 februari 1936) werd bekend als fysiotherapeut van Ajax ten tijde van de hoogtijdagen in de jaren zeventig. Hij zat naast Rinus Michels op de bank en behandelde de blessures van Johan Cruijff en Piet Keizer.

Over zijn belevenissen tijdens de gouden jaren van Ajax schreef hij in 2006 het boek Mijn Ajax. Na Ajax richtte hij zich op het opbouwen van zijn fysiotherapie praktijk. Hij was daarnaast dertig jaar lang hoofdredacteur van het blad voor de fysiotherapie, Fysioscoop, en schreef een tweetal boeken over blessures. In 2007 verscheen Blootgeven, een boek over zijn werk als fysiotherapeut. Muller beschrijft hierin een groot aantal van zijn bijzondere patiënten. In 2013 debuteerde Salo Muller met zijn roman De foto. Het thema van dit boek is wederom de Holocaust. Het waarom van deze tragedie laat hem niet los. ‘Er gaat geen dag voorbij of ik moet wel even huilen.’

Let op: de verwachte levertijd van dit boek is circa twee weken.

 14.95Boek bestellen

 4.95Boek bestellen

Gepost op

Auschwitz-de Judenrampe

Auschwitz-de Judenrampe

Hans Citroen

In Auschwitz-de Judenrampe beschrijft Hans Citroen een vergeten treinstation. Bijna alle Europese Joden met bestemming Auschwitz, op de Hongaarse Joden na, arriveerden op deze locatie die officieel Auschwitz Bahnhof West werd genoemd, maar in de toenmalige volksmond de naam Judenrampe (Jodenperron) kreeg. In de Auschwitzliteratuur is er nagenoeg niets over vinden.

Volgens de communistische propaganda zouden er 4,5 miljoen mensen in Auschwitz zijn vermoord. Tegenwoordig is een aantal doden van 1,1 miljoen gangbaar. Uitgaande van deze schatting, die wereldwijd door historici is aanvaard, zijn er 1,3 miljoen mensen naar Auschwitz gedeporteerd waarvan er 800.000 op de Judenrampe arriveerden. De Judenrampe moet als belangrijkste logistieke accommodatie bij het berekenen van het aantal gedeporteerden een belangrijke rol hebben gespeeld. Desondanks heeft dit station in de geschiedenis van de Holocaust geen contour gekregen? Wat is er met de Judenrampe gebeurd?

Auschwitz-de Judenrampe is een uitgewerkte versie van het eerste deel van Auschwitz-Oświęcim, een baanbrekend boek dat in december 2011 verscheen.

 19.50Boek bestellen

 4.95Boek bestellen

Gepost op

De foto

De foto

Roman

Salo Muller

Ik heb nog één foto kunnen achterhalen. Eén kiekje waar veertig mensen op staan. Mijn vader en moeder, opa en oma, tantes en ooms en natuurlijk mijn nichtjes en neefjes. Niet één is er teruggekomen. Ze zijn allemaal omgebracht. En nu zeg ik het nog netjes. Ze zijn door die schoften van Duitsers vergast of misschien wel doodgeslagen. Wie zal het zeggen?’

Salo Muller (Amsterdam, 29 februari 1936) werd bekend als fysiotherapeut van Ajax ten tijde van de hoogtijdagen in de jaren zeventig.

Salo heeft in de Tweede Wereldoorlog als Joods kind vanaf 1941 ondergedoken gezeten nadat hij vanuit de crèche in de Hollandsche Schouwburg werd gered. Hij zat ondergedoken op acht adressen, onder meer in Friesland, waar hij Japje werd genoemd. Zijn beide ouders zijn omgekomen in Auschwitz. De onderduikouders die de jonge Salo anderhalf jaar onder hun hoede namen, Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, zijn in 2008 geëerd met een Yad Vashem eremedaille. Over zijn belevenissen in de oorlogsjaren schreef hij het boek Tot vanavond en lief zijn hoor. Dit waren de laatste woorden die zijn moeder tegen hem sprak toen ze hem bij de kleuterschool afzette. Die dag werd ze opgepakt door de Duitsers.

Over zijn belevenissen tijdens de gouden jaren van Ajax schreef hij in 2006 het boek Mijn Ajax. Na Ajax richtte hij zich op het opbouwen van zijn fysiotherapie praktijk. Hij was daarnaast dertig jaar lang hoofdredacteur van het blad voor de fysiotherapie, Fysioscoop, en schreef een tweetal boeken over blessures. In 2007 verscheen Blootgeven, een boek over zijn werk als fysiotherapeut. Muller beschrijft hierin een groot aantal van zijn bijzondere patiënten.

 14.95Boek bestellen

 4.95Boek bestellen

Gepost op

Het Höcker Album

Het Höcker Album

Auschwitz door de lens van de SS

Christophe Busch en Robert Jan van Pelt (red.)

SS-fotografen hebben medio 1944 de aankomst en ‘verwerking’ van een transport Hongaarse Joden uitgebreid gefotografeerd. Deze reportage is vastgelegd in Het Auschwitz Album. Lange tijd ging men ervan uit dat dit de enige fotoreeks was die in Auschwitz-Birkenau tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gemaakt. In 2007 ontdekte men echter een nieuw fotoalbum uit Auschwitz-Birkenau. Het betreft een privéalbum met onder meer kiekjes van SS’ers die een paar dagen stoom mochten afblazen in het Genesungsheim Solahütte. Dit ontspanningsoord was een onderdeel van het KZ Auschwitz.

Het Auschwitz Album en Het Höcker Album zijn op het eerste gezicht elkaars tegenpolen. Laat het eerste fotoboek de waanzin van de industriële Jodenmoord in Birkenau zien; het tweede album brengt het ‘normale’ leven van de SS’ers in Auschwitz-Birkenau in beeld.  We zien ‘doodgewone’ mannen en vrouwen die zich ontspannen van hun dagelijkse bezigheden, namelijk massamoord. Het Höcker Album confronteert ons met het sociaal kapitaal dat men in Auschwitz wist te verzamelen en te onderhouden om het industriële moordproces draaiende te houden. Uitroeien was teamwerk.

Het Höcker Album is na de oorlog door een officier van het Amerikaanse leger meegenomen. Hij heeft het album, dat toebehoorde aan de SS-Obersturmführer Karl Höcker, de adjudant van de commandant van Auschwitz, geschonken aan het United States Holocaust Memorial Museum in Washington DC. De eerste foto in het album is gedateerd ’21 juni 1944′, toen Birkenau op volle toeren draaide om de massale toestroom van de Hongaarse Joden te ‘verwerken’.

Het Höcker Album is voorzien van inleidingen van Holocaustexperts zoals Christophe Busch (Kazerne Dossin: Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten in Mechelen en het Centrum voor Holocaust en Genocide Educatie, Gent), Robert Jan van Pelt (University of Waterloo, Ontario, Canada), Piotr Setkiewicz (Staatsmuseum Auschwitz-Birkenau), Judy Cohen en Rebecca Erbelding (United States Holocaust Memorial Museum), Stefan Hördler (German Historical Institute in Washington DC) en Sarah M. Cushman (Holocaust Memorial and Tolerance Center of Nassau County, New York). Het voorwoord is geschreven door Sara J. Bloomfield (directeur United States Holocaust Memorial Museum).

Bekijk een interview met Chris van der Heijden over Het Höcker Album:

 24.50Boek bestellen

Gepost op

Hitlers Jodenhaat

Hitlers Jodenhaat

Cliché en werkelijkheid

Ralf Georg Reuth

Het Verdrag van Versailles stond aan de basis van het escalerende antisemitisme! Het bolsjewisme was de voedingsbodem voor de nationaalsocialistische Jodenhaat! Antisemitisme is geen specifiek Duits gen! Al deze uitspraken kunnen met argumenten onderbouwd worden, maar de belangrijkste conclusie is: zonder Hitler geen Auschwitz!

Hitlers denkbeelden bepaalden in grote mate de nazi-ideologie. Het is daarom van grote historische betekenis om de ontstaansgeschiedenis van Hitlers Jodenhaat bloot te leggen. Dat is des te belangrijker aangezien de bekendste Hitlerbiografen (Allan Bullock, Joachim Fest en Ian Kershaw) de plank hebben misgeslagen ten aanzien van dit onderwerp. In Hitlers Jodenhaat van Ralf Georg Reuth wordt dit historische beeld gecorrigeerd en brengt Reuth de antisemitische ideologisering van Hitler nauwgezet in kaart.

‘De vroege Hitler dus een Jodenvriend? Het is meer dan waarschijnlijk dat hij precies dat was.’

‘De hierna gegeven antwoorden zullen de lezer een volstrekt ander beeld van de Jodenhater Hitler aanreiken dan Bullock, Fest, Kershaw en anderen schetsen. Aan Hitlers monsterlijkheid doet dit echter niets af. Die wordt eerder alleen maar groter.’

Dr. Ralf Georg Reuth (1952) is journalist en historicus. Hij heeft talloze publicaties over het nationaalsocialisme op zijn naam staan, waaronder toonaangevende biografieën van Goebbels, Hitler en Rommel. Ook heeft hij de dagboeken van Goebbels uitgegeven.

 19.95Boek bestellen

Gepost op

Assistent van Mengele

Assistent van Mengele. Patholoog-anatoom in Auschwitz-Birkenau

‘Internationale bestseller: Holocaust klassieker uit 1946′

Miklos Nyiszli

Verklaring:

Ik, ondergetekende, dr. Miklos Nyiszli, arts en voormalig gevangene in een Duits concentratiekamp, verklaar hierbij dat dit boek dat de donkerste dagen uit de geschiedenis van de mensheid beschrijft, door mij is opgetekend in volledige overeenstemming met de werkelijkheid en zonder de minste overdrijving, in mijn hoedanigheid als ooggetuige en onvrijwillig deelnemer aan het werk in de crematoria van Auschwitz waarin miljoenen vaders, moeders en kinderen zijn verdwenen.

Als hoofdarts van de crematoria van Auschwitz maakte ik talrijke lijkschouwingsrapporten en forensisch-medische rapporten op, die ik met mijn eigen kampnummer ondertekende. Ik verstuurde deze documenten, mede ondertekend door mijn superieur dr. Mengele, per post naar een afdeling van het Institut für Rassenbiologische und Anthropologische Forschungen in Berlin-Dahlem, een van de meest vooraanstaande medische instituten van het Derde Rijk. Het moet nog mogelijk zijn om deze documenten in de archieven van dit onderzoeksinstituut terug te vinden.

Ik beoog met het schrijven van dit boek geen literair succes. Toen ik deze afschuwelijke gebeurtenissen meemaakte – en ze gaan iedere voorstelling te boven – was ik geen schrijver maar arts. Ook nu ik hierover vertel, schrijf ik niet als verslaggever, maar als arts.

Opgetekend te Oradea-Nagyvarad, maart 1946.

Ondertekend:

Dr. Miklos Nyiszli

 19.50Boek bestellen