Gepost op

Het Höcker Album

Het Höcker Album

Auschwitz door de lens van de SS

Christophe Busch en Robert Jan van Pelt (red.)

SS-fotografen hebben medio 1944 de aankomst en ‘verwerking’ van een transport Hongaarse Joden uitgebreid gefotografeerd. Deze reportage is vastgelegd in Het Auschwitz Album. Lange tijd ging men ervan uit dat dit de enige fotoreeks was die in Auschwitz-Birkenau tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gemaakt. In 2007 ontdekte men echter een nieuw fotoalbum uit Auschwitz-Birkenau. Het betreft een privéalbum met onder meer kiekjes van SS’ers die een paar dagen stoom mochten afblazen in het Genesungsheim Solahütte. Dit ontspanningsoord was een onderdeel van het KZ Auschwitz.

Het Auschwitz Album en Het Höcker Album zijn op het eerste gezicht elkaars tegenpolen. Laat het eerste fotoboek de waanzin van de industriële Jodenmoord in Birkenau zien; het tweede album brengt het ‘normale’ leven van de SS’ers in Auschwitz-Birkenau in beeld.  We zien ‘doodgewone’ mannen en vrouwen die zich ontspannen van hun dagelijkse bezigheden, namelijk massamoord. Het Höcker Album confronteert ons met het sociaal kapitaal dat men in Auschwitz wist te verzamelen en te onderhouden om het industriële moordproces draaiende te houden. Uitroeien was teamwerk.

Het Höcker Album is na de oorlog door een officier van het Amerikaanse leger meegenomen. Hij heeft het album, dat toebehoorde aan de SS-Obersturmführer Karl Höcker, de adjudant van de commandant van Auschwitz, geschonken aan het United States Holocaust Memorial Museum in Washington DC. De eerste foto in het album is gedateerd ’21 juni 1944′, toen Birkenau op volle toeren draaide om de massale toestroom van de Hongaarse Joden te ‘verwerken’.

Het Höcker Album is voorzien van inleidingen van Holocaustexperts zoals Christophe Busch (Kazerne Dossin: Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten in Mechelen en het Centrum voor Holocaust en Genocide Educatie, Gent), Robert Jan van Pelt (University of Waterloo, Ontario, Canada), Piotr Setkiewicz (Staatsmuseum Auschwitz-Birkenau), Judy Cohen en Rebecca Erbelding (United States Holocaust Memorial Museum), Stefan Hördler (German Historical Institute in Washington DC) en Sarah M. Cushman (Holocaust Memorial and Tolerance Center of Nassau County, New York). Het voorwoord is geschreven door Sara J. Bloomfield (directeur United States Holocaust Memorial Museum).

Bekijk een interview met Chris van der Heijden over Het Höcker Album:

 24.50Boek bestellen

Gepost op

Hitlers Jodenhaat

Hitlers Jodenhaat

Cliché en werkelijkheid

Ralf Georg Reuth

Het Verdrag van Versailles stond aan de basis van het escalerende antisemitisme! Het bolsjewisme was de voedingsbodem voor de nationaalsocialistische Jodenhaat! Antisemitisme is geen specifiek Duits gen! Al deze uitspraken kunnen met argumenten onderbouwd worden, maar de belangrijkste conclusie is: zonder Hitler geen Auschwitz!

Hitlers denkbeelden bepaalden in grote mate de nazi-ideologie. Het is daarom van grote historische betekenis om de ontstaansgeschiedenis van Hitlers Jodenhaat bloot te leggen. Dat is des te belangrijker aangezien de bekendste Hitlerbiografen (Allan Bullock, Joachim Fest en Ian Kershaw) de plank hebben misgeslagen ten aanzien van dit onderwerp. In Hitlers Jodenhaat van Ralf Georg Reuth wordt dit historische beeld gecorrigeerd en brengt Reuth de antisemitische ideologisering van Hitler nauwgezet in kaart.

‘De vroege Hitler dus een Jodenvriend? Het is meer dan waarschijnlijk dat hij precies dat was.’

‘De hierna gegeven antwoorden zullen de lezer een volstrekt ander beeld van de Jodenhater Hitler aanreiken dan Bullock, Fest, Kershaw en anderen schetsen. Aan Hitlers monsterlijkheid doet dit echter niets af. Die wordt eerder alleen maar groter.’

Dr. Ralf Georg Reuth (1952) is journalist en historicus. Hij heeft talloze publicaties over het nationaalsocialisme op zijn naam staan, waaronder toonaangevende biografieën van Goebbels, Hitler en Rommel. Ook heeft hij de dagboeken van Goebbels uitgegeven.

 19.95Boek bestellen

Gepost op

Assistent van Mengele

Assistent van Mengele. Patholoog-anatoom in Auschwitz-Birkenau

‘Internationale bestseller: Holocaust klassieker uit 1946′

Miklos Nyiszli

Verklaring:

Ik, ondergetekende, dr. Miklos Nyiszli, arts en voormalig gevangene in een Duits concentratiekamp, verklaar hierbij dat dit boek dat de donkerste dagen uit de geschiedenis van de mensheid beschrijft, door mij is opgetekend in volledige overeenstemming met de werkelijkheid en zonder de minste overdrijving, in mijn hoedanigheid als ooggetuige en onvrijwillig deelnemer aan het werk in de crematoria van Auschwitz waarin miljoenen vaders, moeders en kinderen zijn verdwenen.

Als hoofdarts van de crematoria van Auschwitz maakte ik talrijke lijkschouwingsrapporten en forensisch-medische rapporten op, die ik met mijn eigen kampnummer ondertekende. Ik verstuurde deze documenten, mede ondertekend door mijn superieur dr. Mengele, per post naar een afdeling van het Institut für Rassenbiologische und Anthropologische Forschungen in Berlin-Dahlem, een van de meest vooraanstaande medische instituten van het Derde Rijk. Het moet nog mogelijk zijn om deze documenten in de archieven van dit onderzoeksinstituut terug te vinden.

Ik beoog met het schrijven van dit boek geen literair succes. Toen ik deze afschuwelijke gebeurtenissen meemaakte – en ze gaan iedere voorstelling te boven – was ik geen schrijver maar arts. Ook nu ik hierover vertel, schrijf ik niet als verslaggever, maar als arts.

Opgetekend te Oradea-Nagyvarad, maart 1946.

Ondertekend:

Dr. Miklos Nyiszli

 19.50Boek bestellen

Gepost op

De fatale weg

De fatale weg

verzamelde geschriften

Evelien van Leeuwen

Veertig jaar na de oorlog vond Evelien van Leeuwen-van Straaten de ruimte om haar herinneringen weloverwogen op papier te zetten en zo een monument op te richten voor haar vermoorde vader Anton van Straaten, broer Jules en zus Fanny. Ze waren anoniem vermoord. De vergetelheid had zich ontfermd over hun nagedachtenis. Dat wilde zij herstellen. Daar is zij in geslaagd, in haar zo typerende sobere en ingetogen stijl. Ook de uitstoting tijdens de bezetting van de Joodse medeburgers uit de maatschappij, die in feite nog enige tijd doorging na de bevrijding, geeft ze pijnlijk duidelijk, maar zonder onvertogen woord, weer.

‘Miljoenen lotgenoten zijn gestorven, volgens een boosaardig plan de dood ingejaagd, jij bent blijven leven en je moet je best doen het bestaan weer op te vatten waar je was gebleven. Maar intussen ben je ouder geworden, door je ervaringen geen drie jaar zoals de tijdrekening je leert, maar wel honderd jaar. Dat is de reden dat ik geen mensen meer wil zien, hen niet, die mij dat alles hebben aangedaan, maar ook niet die anderen die wel lief zijn en er ook niets aan kunnen doen dat alles zo is gelopen, maar die nu toch, ondanks hun nabijheid, zo verschrikkelijk ver weg zijn en juist door hun medelijden voor mij zo onverdraaglijk. Alleen moeder met wie ik de oorlog ben doorgekomen, met wie ik heb overleefd, haar zal ik niet in de steek laten. Nee, voor haar zal ik zorgen zolang ze nog leeft.’ (fragment uit: Terugkeer)

In De fatale weg zijn alle geschriften van Evelien van Leeuwen gebundeld, waaronder het bekende en geroemde Klein in memoriam over haar gevangenschap in Bergen-Belsen en het Verloren Transport naar Tröbitz aan het einde van de oorlog.

 12.95Boek bestellen

Gepost op

Het Demjanjuk-proces

Het Demjanjuk-proces

Reportages van een Nebenkläger. Het boek verschijnt op 30 juni 2011. Bekijk de video

Rob Fransman

‘War ich Hitler oder was?’ Dat is zo’n beetje het enige dat John Demjanjuk gedurende zijn proces heeft gezegd. 92 zittingen lang heeft hij, liggend op een ziekenhuisbed, gezwegen en zijn advocaat het woord laten doen. De rechtbank in München was ervan overtuigd dat Demjanjuk in Sobibor heeft gediend en heeft meegewerkt aan het industriële moordproces in dit vernietigingskamp. Op 12 mei 2011 werd Demjanjuk schuldig bevonden aan medeplichtigheid aan de moord op ongeveer 28.000 Joden. Hij kreeg vijf jaar.

Rob Fransman (14 juni 1940) werd in 1943 gescheiden van zijn ouders en broer en dook onder in Zwijndrecht. Zijn ouders zaten enkele huizen verderop ondergedoken, maar werden verraden. Op 6 april 1943 werden ze in Sobibor vergast. Demjanjuk was toen als Trawniki-Wachmann in Sobibor werkzaam.

Uit respect voor de nagedachtenis van zijn ouders heeft Rob Fransman zich aangemeld als medeaanklager (Nebenkläger) in het Demjanjuk-proces. Voor de Wereldomroep hield hij een weblog bij van het proces. De Wereldomroep heeft ook een documentaire gemaakt van Rob Fransman in Sobibor. Deze DVD is (gratis) opgenomen in het boek.

Dr. Regina Grüter (Nederlands Rode Kruis) schreef het voorwoord. Jetje Manheim en Rozette Kats (Stichting Sobibor) verzorgden het nawoord

 17.95Boek bestellen

Gepost op

Dienstausweis 1393

Dienstausweis 1393

Demjanjuk en het laatste grote naziproces 
bericht van een verslaggever

Wim Boevink

In München stond Ivan Demjanjuk, volgens een vergeeld persoonsbewijs kampbewaker in het vernietigingskamp Sobibor, terecht voor medeplichtigheid aan de moord op 28.000 hoofdzakelijk Nederlandse Joden – aangevoerd vanuit Westerbork.

Achttien maanden duurde het proces, verdeeld over tweeënnegentig zittingsdagen. Wim Boevink woonde ze allemaal bij, dag na dag, en deed ervan minutieus verslag voor zijn krant, het dagblad Trouw. Er waren lezers die onderweg klaagden dat het zo wel genoeg was, dat de aandacht voor het proces buitenmaats was. Anderen moedigden hem aan verder te gaan, ze waren aangegrepen door wat ze lazen.

Wim Boevink ging door. Schreef Klein Verslag na Klein Verslag – zo heette zijn rubriek in Trouw. De journalistieke onderneming groeide uit tot een unieke weergave van een rechtsgang. Een bij vlagen wurgende reis door het duister, met de laatste nog levende daders en getuigen.

Jules Schelvis, Holocaustoverlevende, medeaanklager en auteur van het standaardwerk over Sobibor:

‘Wim Boevink publiceerde zijn berichten onder de titel Klein Verslag. Ik zou ze willen kwalificeren als Klein Monument’

 17.95Boek bestellen

Gepost op

Who was Anne Frank

Who was Anne Frank?

Her life, the Secret Annex and her death. A short biography for young and old

Hans Ulrich 

Anne Frank is undoubtedly the most renowned victim of the Holocaust. Six million Jewish victims of Nazi terror are symbolized in one person, a girl aged 14. But who was she, this precocious girl, this defiant teenager, this Jewess who in her moving diary already speaks of Jewish deaths in gas chambers? Over the years, Anne Frank has become something of a cult figure. Everyone knows Anne Frank.

Who was Anne Frank? views her life and the lives of her seven fellow hiders in the Secret Annex. Who betrayed them?Otto Frank, Anne’s father, who moved mountains to get the diary published, is also given a great deal of attention. This short biography for young and old is based on the latest research on the subject.

Hans Ulrich (born in 1939 in Hengelo), taught History at a Leiden Grammar school for over 30 years. For 17 years, he was editor-in-chief of the youth magazine Reflector and was a journalist at two major newspapers in the Netherlands. A great number of educational publications were written by him or in collaboration with him. Some of his schoolbooks became bestsellers in his country, and were widely used in the Dutch educational system. He is also the author of children’s books, some of which were translated into other languages. Hans Ulrich has sold over 3 million books.

Gepost op

Wie was Anne Frank

Wie was Anne Frank?

Haar leven, het Achterhuis en haar dood. Een korte biografie voor jong en oud

Hans Ulrich 

Anne Frank is zonder twijfel het bekendste slachtoffer van de Holocaust. Zes miljoen Joodse slachtoffers van de naziterreur gesymboliseerd in één persoon, een meisje van 14 jaar. Wie was zij eigenlijk, dit vroegwijze meisje, deze recalcitrante puber, deze Jodin die in haar prachtige dagboek al over vergassing van Joden spreekt? Anne Frank is door de jaren heen een cultfiguur geworden. Wie kent Anne Frank niet?

Wie was Anne Frank? geeft een helder overzicht van haar leven en dat van de andere zeven schuilers in het Achterhuis. Wie was de verrader van de ondergedoken Joden? Veel aandacht is er ook voor Otto Frank, die hemel en aarde moest bewegen om het dagboek uitgegeven te krijgen. Deze korte biografie voor jong en oud is gebaseerd op de meest recente onderzoeksresultaten.

Hans Ulrich (Hengelo, 1939) was ruim 30 jaar docent geschiedenis aan het Leids Gymnasium. Hij was 17 jaar hoofdredacteur van het jongerenblad Reflector en journalist bij het Utrechtsch Nieuwsblad en NRC Handelsblad. Alleen of samen met anderen schreef hij talloze schoolboeken. Tot zijn bestsellers behoren Kijk op de tijd, Geschiedenis van gisteren, Staat en macht, Memo, Bij de Tijd enGeschiedenis van de 20e eeuw. Hij schreef ook kinderboeken: Paolo, Leonardo da Vinci’s leerling(vertaald in het Duits en Esperanto) en De nieuwe wereld van William Tinker. In totaal verkocht Hans Ulrich meer dan drie miljoen boeken.

 14.95Boek bestellen

Gepost op

Een kind voor mijn deur

Een kind voor mijn deur

Ellen ten Berge

Stel je een gezin met jonge kinderen voor. Het gezin heeft het goed, ondanks de economische crisis. De ouders en kinderen wonen in een mooi huis in een prettige Nederlandse stad. Dan is het oorlog. Een paar dagen wordt er gevochten. Vreemde soldaten blijven. Zij spreken een andere taal. De buren moeten verhuizen, omdat een officier van dat vreemde leger er gaat wonen met zijn vrouw en kind. De kinderen in het gezin moeten voorzichtig zijn, vooral als er twee meisjes, tieners al, en een kleine jongen bij komen wonen. Op deze kinderen wordt gejaagd door de vreemde soldaten. Het gezin krijgt nog een kind. Dan is de oorlog voorbij en heeft iedereen in het mooie huis het overleefd. Er komt nog een kind. Heel veel jaren later vertellen de kinderen en jongeren van toen over hun ervaringen in die tijd. De moeder van het gezin heeft ook haar herinneringen vastgelegd. Haar op één na jongste dochter, een zuigeling nog in die tijd, heeft de verhalen verzameld in dit boek dat stilstaat bij wat er toen gebeurde en welke invloed dit op hun levens had.

Maurits Nibbering, directeur van Nationaal Monument Kamp Amersfoort, schreef het voorwoord.

Ellen ten Berge (1943) werkte ruim twintig jaar in het randgroepjongerenwerk; als vrijwilliger, onderzoeker en docent.

Niet meer leverbaar.

Gepost op

Ondergedoken

Ondergedoken

Met de angst van verraad

Benno Benninga

Het verhaal van een Joodse onderduikfamilie in Kortenhoef

De familie Benninga was welgesteld en moest onderduiken om aan deportatie en moord te ontkomen. Ab en Jans de Kloet uit Kortenhoef waren arm en wilden op een makkelijke manier bijverdienen aan tijdelijke onderduikers. Ingrediënten voor een traumatisch verblijf in een veel te kleine woning, voor alle betrokkenen. Het dilemma van goed of fout wordt pijnlijk zichtbaar.

Echtpaar De Kloet ging er vanuit dat de onderduik enkele maanden zou duren. Als Benno en zijn familie (vader, moeder en Mia) het einde van de oorlog zouden halen, zou er een mooie beloning wachten voor Ab en Jans. Maar de oorlog duurde veel langer. De Benninga’s bleven twee jaar, van februari 1943 tot begin 1945. En dat was teveel van het goede. Met name Jans kon er slecht tegen en schold, sloeg, bedreigde en terroriseerde het onderduikgezin.

Goed of Fout? Mishandeling van onderduikers in Kortenhoef

Begin 1945 grijpt dominee Boes uit ‘s-Graveland in en neemt eerst moeder en dochter Benninga in huis. Later volgen Benno en zijn vader. Ab en Jans de Kloet worden opgepakt en Ab belandt voor een korte periode in de gevangenis.

Vader Benninga hield vanaf de eerste onderduikdag een dagboek bij. Benno schreef, samen met William Hallstead, het boek mede aan de hand van dit dagboek. Enkele jaren na de oorlog emigreerden Benno en zijn familie naar Amerika. De familie Benninga bekeerde zich later tot het christendom.

 17.50Boek bestellen